هیجان

شب از نیمه گذشته، خواب از چشمانمان فرسنگ ها دور است انگار، دراز کشیده ایم کنار هم، انگشتان کوچکت لابه لای موهایم جاریست، نفس هایت گونه هایم را گرم خود کرده است، در میان ما عشق در حال تکثیر است. من: پریا! کاش فردا صبح بیدار بشیم و خبری از کرونا نباشه من دیگه خسته شدم پریا: مامان بیا به هم دلداری بدیم... با هم حرف بزنیم و آروم شیم، ببین از وقتی کرونا اومده من مدرسه نمیرم، تو سرکار نمیری دوباره مثل قدیما کنار همیم ببین کرونا با اومدنش ی مامان و دختر رو نجات داده از دوری من: سکوت مامان تو این مدت چه کسایی بهت دلداری دادن، وقتی خیلی دلت گرفته بوده و خسته شدی کیا باهات حرف زدن و آروم شدی من: تو و بابا دیگه؟ من: دیگههههههه...